GOLHA..............گلها

  گردی از راهی نمی خیزد ، سواران را چه شد ؟ مرده اند از بیم یاران ، نامداران را چه شد ؟ جز صدای جغدها چیزی نمی آید بگوش قمریان آخر کجا رفتند ، ساران را چه شد ؟ از هجوم کرکسان شوم قلب من گرفت بلبلان ، قرقاولان ، کبکان ، هزاران را چه شد ؟ دورتادور من از دشمن سیاهی می زند دوستان ما کجا رفتند ، یاران را چه شد ؟ هرکجا سوز زمستان است و تاراج خزان روح تابستان و عدل نوبهاران را چه شد ؟ زیر سم لشکر ضحاک ، پشت من شکست کاوه لشکرشکن کو ؟ شهسواران را چه شد ؟ لشکر توران به قلب سرزمین ما رسید رستم و گودرز کو ! اسفندیاران را چه شد ؟ خشکسالی در زمین بیداد و غوغا می کند بخشش هفت GOLHA..............گلها...

  شدم گمراه و سرگردان، میان این همه ادیان  میان این تعصب ها، میان جنگ مذهب ها! یکی افکار زرتشتی، یکی افکار بودایی  یکی پیغمبرش مانی، یکی دینش مسلمانی  یکی در فکر تورات است، یکی هم هست نصرانی! هزاران دین و مذهب هست، در این دنیای انسانی ... خدا یکی... ولی... اما... هزاران فکر روحانی .... رها کردیم خالق را گرفتاران ادیانیم! تعصب چیست در مذهب؟! مگر نه این که انسانیم! اگر روح خدا در ماست... خدا گر مفرد و تنهاست .... ستیز پس برای چیست؟!  برای خود پرستی هاست ... من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم از آن گرگی که می پوشد لباس میش می ترسم از آن جشنی که اعضای تنم دارند خوش GOLHA..............گلها...

      باز باران، با ترانه،با گهر های فراوانمی خورد بر بام خانه.من به پشت شیشه تنهاایستادهدر گذرها،رودها راه اوفتاده.شاد و خرمیک دو سه گنجشک پر گو،باز هر دممی پرند، این سو و آن سومی خورد بر شیشه و درمشت و سیلی،آسمان امروز دیگرنیست نیلی.یادم آرد روز باران:گردش یک روز دیرین؛خوب و شیرینتوی جنگل های گیلان.کودکی ده ساله بودمشاد و خرمنرم و نازکچست و چابکاز پرنده،از خزنده،از چرنده،بود جنگل گرم و زنده.آسمان آبی، چو دریایک دو ابر، اینجا و آنجاچون دل من،روز روشن.بوی جنگل،تازه و ترهمچو می مستی دهنده.بر درختان میزدی پر،هر کجا زیبا پرنده.برکه ها آرام و آبی؛برگ و GOLHA..............گلها...

  پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند بلبل شوقم هوای نغمه خوانی میکند همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست طاقتم اظهار عجز و ناتوانی میکند بلبلی در سینه مینالد هنوزم کاین چمن با خزان هم آشتی و گل فشانی میکند ما به داغ عشقبازی ها نشستیم و هنوز چشم پروین همچنان چشمک پرانی میکند نای ما خاموش ولی این زهره ی شیطان هنوز با همان شور و نوا دارد شبانی میکند گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان با همین نخوت که دارد آسمانی میکند سالها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی میکند با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی میکند بی‌ثمر هر س GOLHA..............گلها...

  یکی نامرد نصرانیزنی را نزد عیسی برد،و در محضر شهادت دادکه این زن پاکدامن نیست! ... زن از شرم گنهچون آهوی زخمی، هراسان بودو مروارید اشکشاز خجالت روی مژگان بود، مسیحا از تأثّر،همچو گردابی به خود پیچید،و توآم با سکوتی سوی یاران دید،ز چشم همرهانشناگهان برق غضب جوشید، یکی آهسته،امّا با ادب پرسید:که ای روح مقدّساز چه خاموشی؟چرا از جرم این پتیارهاین سان دیده میپوشی؟سزای این چنین جرمیمگر بر تو مبرهن نیست؟ ولی فرزند مریم،همچنان با شاخۀ خشکی که بر کف داشت،نقشی بر زمین میزد،و با پای تفکرگام در راه یقین میزد، که ناگه،اعتراض دیگری، زان جمع، بالا شد.که ای عیس GOLHA..............گلها...

در مسجد و در کعبه به دنبال خداییماز حس خدا در دلمان دور و جداییمهم مسجد و هم کعبه و هم قبله بهانه استدقت بکنی نور خدا داخل خانه استدر مسجد و در کعبه به دنبال چه هستی؟اول تو ببین قلب کسی را نشکستی؟اینگونه چرا در پی اثبات خداییم؟همسایه ما گشنه و ما سیر بخوابیمدر خلقت ما راز و معمای خدا چیست؟انسان خودش آیینه یک کعبه مگر نیست؟برخیز و کمی کعبه آمال خودت باشچنگی به نقابت بزن و مال خودت باشتصویر خدا پشت همین کهنه نقاب استتصویر خدا واضح و چشمان تو خواب استشاید که بتی در وسط ذهن من و توستباید بت خود با نم باران خدا شستگویی که خدا در بدن و در تنمان هستنزدیکتر از GOLHA..............گلها...